Sabahın ilk saatleriyle başlıyor mesaimiz , kimimiz eve üç , beş kuruş fazla girsin diye merdiven temizliğine , ev işlerine gidiyor.Kimimizde çoçuğunu okula götürüyor , eşinin kahvaltısını hazırlayıp onu işe gönderiyor.Balkondan sallanıyor sonra halıları , camlarının tozu alınıyor , koluya komşuya temiz görünsün diye.Birde küçük bebelerimiz var , karnının doyurulması , altının temizlenmesi gereken , bizden her zaman ilgi bekleyen.Gün döndüğünde akşama yorulmaya başlıyor ayaklarımız , ellerimiz. Oysa daha bitmemişti işimiz akşam yemeğini ocağa koyup sofrayı hazırlamaya başlıyoruz .Okuldan çoçuklarımızı alıp eve geliyoruz.Dedik ya günü , saati belli olmuyor bizim işlerimizin.Gecenin bir yarısı uyanıp çoçuk emzirmek akşam çamaşırları asmak , bulaşıkları yıkamak , bunların hepsi biz kadınların işleri gibi görünüyor.Annelerinizin kız kardeşlerinizin sadece.

Bizi su kuyruğunda , okul kapısında , fatura kuyruğunda , hastane kapısında görebilirsiniz.Yada sokakta yün çırparken , halı yıkarkende görebilirsiniz.Ama bizi ne bir kahvehanede nede köşe basında göremezsiniz .İşte böyle bizim öykümüz..